Ούριος άνεμος για το «Ελένη Π.»

Το χθεσινό δημοσίευμα της «Κ» για το όμορφο πέραμα «Ελένη Π.» φαίνεται ότι ευαισθητοποίησε μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων που θα ήθελαν να δουν το σκαρί να επιστρέφει αξιόπλοο στη θάλασσα, για να γίνει πλωτό μουσειακό παράρτημα του Ναυτικού Μουσείου της Υδρας. Καλλιτέχνες που το ζωγράφισαν όταν ακόμα έκανε την τροφοδοσία του νησιού από τον Πειραιά, θα ετοιμάσουν καινούργια έργα με πρωταγωνίστρια την ωραία Ελένη. Και η δραστήρια Ντίνα Αδαμοπούλου από το Ιστορικό Αρχείο – Μουσείο Υδρας, που έχει δώσει τρομερό αγώνα για την απόκτηση και την αποκατάστασή του, έχει ήδη αρχίσει να σκέφτεται πώς θα οργανώσει μια έκθεση με αυτό το θέμα, το φθινόπωρο.

Το «Ελένη Π.» είναι ένα μόνο από τα ιστορικά σκαριά που σαπίζουν, καταδικασμένο σε αργό θάνατο σε ένα ναυπηγείο στη Σαλαμίνα. Πολλά άλλα είναι εγκαταλελειμμένα σε καρνάγια και αυλές, ενώ χιλιάδες ξύλινα πλεούμενα έσπασαν από τις μπουλντόζες μέσα στα τελευταία 25 χρόνια. Τη στιγμή που οι Τούρκοι έχουν δώσει νέα ώθηση –και ζεστό χρήμα– στην αναβίωση και την τουριστική αξιοποίηση της παραδοσιακής ναυπηγικής τέχνης, η Ελλάδα γυρίζει την πλάτη στην κληρονομιά της. Ολοι οι φορείς που παλεύουν για τη σωτηρία των ξύλινων σκαφών, αλλά και οι γνώστες του αντικειμένου, πιστεύουν ότι έχει έρθει η ώρα να γίνει μια συντονισμένη προσπάθεια διάσωσης, καθώς στενεύουν επικίνδυνα τα χρονικά περιθώρια καταγραφής και ανεύρεσης πόρων για την αποκατάσταση των σκαριών αυτών.

Τίποτα δεν θα ήταν ωραιότερο από το να μπορούσαμε να δούμε μια ημέρα όλους τους χαρακτηριστικούς τύπους καϊκιών του Αιγαίου (τσερνίκια, περάματα, λατίνια, γρι-γρι, τρεχαντήρια) σε μια ειδικά διαμορφωμένη μαρίνα – μουσείο, που θα είναι προσβάσιμη σε μεγάλους και μικρούς.