Ο Ν.Ο.ΑΜ. βρίσκεται στο φυσικό λιμάνι του Φαλήρου. Ένα λιμάνι πλούσιο σε ιστορία.

Ο Ναυτικός Όμιλος Αμφιθέας βρίσκεται στο φυσικό λιμάνι του Φαλήρου. Στα αρχαία χρόνια από το λιμάνι αυτό ξεκίνησε το ταξίδι του Θησέα για την Κρήτη και το Μινώταυρο, ο Φάληρος, για να βοηθήσει τον Ιάσωνα να φέρει από την Κολχίδα το Χρυσόμαλλον Δέρας και ο Μενεσθέας με τα πενήντα πλοία του, για να ενωθεί με τις δυνάμεις των Αχαιών εναντίον της Τροίας. Από τις ανασκαφές που έχουν γίνει, φαίνεται πως το λιμάνι του Φαλήρου, για τουλάχιστον επτά αιώνες, ήταν σε διαρκή λειτουργία. 
 
Στο λιμάνι, αυτό αποβιβάζεται ο Απόστολος Παύλος κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα. Στο Φάληρο αγκυροβολούσαν την εποχή εκείνη τα επιβατικά και εμπορικά πλοία. Το λιμάνι του Πειραιά λειτουργούσε τότε πιο πολύ ως στρατιωτικό λιμάνι. Ο Απόστολος Παύλος ακολουθώντας τη θαλάσσια οδό, μετά από ένα ταξίδι 5 ημερών φθάνει στο Φάληρο. Η αποβάθρα του λιμανιού βρισκόταν εκεί που είναι σήμερα το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου, δίπλα στη λεωφόρο Ποσειδώνος κοντά στο τέρμα της λεωφόρου Συγγρού.
 
Το βυζαντινό παρεκκλήσι του Αγίου Γεωργίου είναι ο αρχαιότερος ναός του Παλαιού Φαλήρου. Είναι μια μικρή μονόκλιτη βασιλική η οποία χτίστηκε μετά Χριστόν, σύμφωνα με κάποιους κατά τον 17ο αιώνα, κατά άλλους 2-3 αιώνες παλαιότερα. Το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου αναστηλώθηκε το 1985, ενώ πλέον ο Δήμος Παλαιού Φαλήρου γύρω από την εκκλησία έχει δημιουργήσει ένα θαυμάσιο Πάρκο των 22 στρεμμάτων.
Το εκκλησάκι του Αγ. Γεωργίου και ο Ν.Ο.ΑΜ το 1968
 
Αρχικά, ο Ν.Ο.ΑΜ. βρισκόταν δίπλα από το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου. Μάλιστα η πρώτη ονομασία του Ομίλου ήταν Σύλλογος Ερασιτεχνών Αλιέων ο Άγιος Γεώργιος.
 
Στη φωτογραφία του 1968 διακρίνεται στα αριστερά το παρεκκλήσι του Αγ. Γεωργίου το οποίο τότε βρισκόταν πάνω στη θάλασσα.
 
Κατά τον μεσαίωνα η περιοχή που σήμερα βρίσκεται ο ναΐσκος του Αγ. Γεωργίου ονομαζόταν Τρεις Πύργοι και από χάρτες της εποχής φαίνεται ότι το εκκλησάκι ήταν αφιερωμένο στον Άγιο Νικόλαο.
 
Στον βενετσιάνικο χάρτη του 15ου αιώνα (παρακάτω), διακρίνονται ο Ιλυσσός και ο Κηφισσός καθώς και το εκκλησάκι του Αγ, Νικολάου στο σημείο που σήμερα βρίσκεται ο Αγ. Γεώργιος.
 
 
Στο σημείο αυτό υπήρχε ένα μικρό λιμάνι, γνωστό στην Τουρκοκρατία ως Παλιό λιμάνι ή Πόρτο Βέκιο ή Σκάλα του Αγίου Νικολάου, από το οποίο ξεκινούσε η συντομότερη οδική διαδρομή προς την Αθήνα.
 
Το μικρό ύψωμα που σχηματιζόταν εδώ πρόσφερε τη δυνατότητα κατόπτευσης όλης της φαληρικής ακτής και είχε άνετη οπτική επαφή με την Καστέλλα στον Πειραιά και μεγάλο μέρος της ενδοχώρας προς την Αθήνα.
 
Η θέση επικράτησε να προσδιορίζεται με την ονομασία Τρεις Πύργοι και η παλαιότερη σχετική μνεία απαντά στο 1674 σε κείμενο του Άγγλου προξένου στην Αθήνα Jean Giraud, που ονομάζει έτσι το λιμάνι του Φαλήρου, το οποίο και περιγράφει δίχως όμως να κάνει λόγο για ύπαρξη πύργων. Παρόλο που από τις περιηγητικές μαρτυρίες προκύπτει σαφώς ότι στη θέση δεν σώζονταν πύργοι, πολλοί μεταγενέστεροι ερευνητές παρουσιάζονται πεπεισμένοι για την ύπαρξή τους. Μεταξύ άλλων, ο Μπίρης σημειώνει την πιθανή θέση τους σε χάρτη του φαληρικού λιμένα και υποθέτει ότι ενδέχεται να ήταν ανοικοδομημένοι επάνω σε υπολείμματα του αρχαίου φαληρικού τείχους. Ο Παπαχατζής γράφει ότι υπήρχαν δύο πύργοι κοντά στον Άγιο Γεώργιο και ένας ακόμη σε μικρή απόσταση στα νοτιοδυτικά, βασιζόμενος ίσως στο χάρτη του Μπίρη. 
Το εκκλησάκι του Αγ. Γεωργίου και ο Ν.Ο.ΑΜ το 1968
Το εκκλησάκι του Αγ. Γεωργίου και ο Ν.Ο.ΑΜ το 1968

Το 1827, στην περιοχή των Τριών Πύργων εξελίσσεται η μάχη του Φαλήρου ή αλλιώς Μάχη του Ανάλατου, μια από τις πιο πολύνεκρες μάχες της Επανάστασης της Ανεξαρτησίας. Οι ελληνικές δυνάμεις με πλοία έχουν μεταφερθεί στους Τρεις Πύργους (Λιμάνι Φαλήρου), κάποια στρατεύματα αποφασίστηκε να προελάσουν μέχρι την Ακρόπολη, ενώ μερικοί έμειναν υπό τον Καραϊσκάκη μεταξύ Κερατσινίου-Πειραιά-Φαλήρου, για να προετοιμαστούν για επίθεση στους Τρεις Πύργους, όταν θα τους δινόταν η ευκαιρία.

Στη μάχη του Φαλήρου έχασε τη ζωή του ο Καραϊσκάκης, όταν μια σφαίρα τον τραυμάτισε θανάσιμα. Μετά το θάνατό του, την διεξαγωγή της μάχης ανέλαβαν ο Κόχραν με τον Τσώρτς όπου και ακολούθησε η ολοκληρωτική καταστροφή του Ελληνικού στρατού στη σημερινή περιοχή του Φλοίσβου, όπου οι Τούρκοι είχαν παρασύρει τους Έλληνες μέχρι που τους περικύκλωσαν.

Στα αριστερά ο πίνακας του Κ. Βολανάκη "Η αποβίβαση του Καραισκάκη στο Φάληρο".

Λίγα χρόνια αργότερα, αρχίζει σταδιακά η περιοχή να μετατρέπεται σε πλαζ !  Στην περιοχή της πρωτεύουσας το κολύμπι άργησε να καθιερωθεί. Κι αυτό γιατί η μετάβαση στην πλησιέστερη ακτή, δηλαδή στις Τζιτζιφιές, αποτελούσε πολύ δύσκολο εγχείρημα. Γιατί απλούστατα η Αθήνα δεν συνδεόταν οικιστικά με τις Τζιτζιφιές. Χωράφια με ψηλό χορτάρι, ανώμαλα και….ύποπτα χώριζαν την πρωτεύουσα με τη θάλασσα. Ύποπτα γιατί υπήρχε η άποψη ότι η περιοχή ήταν γεμάτη φίδια, δηλητηριώδη και επικίνδυνα. Υπήρχε όμως και ο φόβος των ληστών σε εκείνα τα τότε άγρια μέρη. Που να τολμήσουν λοιπόν οι Αθηναίοι να πάνε στη θάλασσα.

Πρώτη το αποφάσισε το 1834 και το πραγματοποίησε η βασίλισσα Αμαλία, έφιππη μαζί με τη συνοδεία της. Για πρώτες «καμπίνες» χρησιμοποιήθηκε ένα παλιό ερειπωμένο κτίριο, που το επισκεύασαν πρόχειρα και το μετέβαλαν σε «αποδυτήρια». Στις 17 Ιουλίου 1854 ο Όθωνας με το διάταγμα 26/1854, τοποθέτησε Λιμενάρχη Φαλήρου τον Ευστράτιο Πετροκόκκινο που ήταν παράλληλα και υγειονόμος.

Το «λουτρικόν ένδυμα» όπως λεγόταν το μαγιό, ήταν «κομψόν, έγχρωμον» - πορτοκαλί, κόκκινο ή μπλε. Και απαραίτητες... οι μαύρες κάλτσες, με τις οποίες έμπαιναν οι κυρίες και οι δεσποινίδες στη θάλασσα. Μαύρες κάλτσες με άσπρες κορδέλες που τύλιγαν χιαστί τις γάμπες!  Κατά τη μεταφορά τύλιγαν προσεκτικά με λουριά το «λουτρικόν ένδυμα» μέσα στο μπουρνούζι, για να μην δει κανένα ανδρικό - μάτι το χρώμα του μαγιό και πει κάποιος αδιάκριτος «ότι η κυρία Α. φορεί λουτρικόν ένδυμα χρώματος πορτοκαλί». Θα ήταν σκάνδαλο.

Το τίτλο των πρώτων πλαζ του Φαλήρου διεκδικούν η περιοχή ΟΥΛΕΝ, του Ξηροτάγαρου (δείτε σχετικά στην επόμενη παράγραφο), όπου πρώτη έκανε τα μπάνια της η βασίλισσα Αμαλία. Την πρώτη οργανωμένη πλαζ αποτέλεσε το Πασαλιμάνι, και κατόπιν το Φαληρικό Δέλτα.

Στη συνέχεια η περιοχή μετονομάστηκε σε Ξηροτάγαρο, από τους πρώτους επί Όθωνα οικιστές της περιοχής, την οικογένεια Ξηροτάγαρου, που είχαν μετατρέψει την παράγκα τους σε μεζεδοπωλείο.
 
Ο ιστοριοδίφης και αθηναιογράφος Δημήτριος Καμπούρογλου αφηγείται για τις συνήθειές τους, που ντυμένοι με παραδοσιακές φορεσιές, σέρβιραν γάλα και τυρί από τα αρνιά τους, ρετσίνα απ’ τους ροδίτες του Βουρλοποτάμου και πελώρια στρείδια που ψάρευαν από το Φάληρο, τα λεγόμενα «γαϊδουρόποδα»!
 

Εκεί λοιπόν, στους Τρεις Πύργους, οι Χρήστος και Σπύρος Ξηροτάγαροι, φορώντας τις παραδοσιακές ενδυμασίες τους σέρβιραν τους ρομαντικούς επισκέπτες της περιοχής. Ήταν οι πρώτοι οικιστές από τα χρόνια του Όθωνα και πασίγνωστοι στην αθηναϊκή κοινωνία. Ο δε Σπύρος Ξηροτάγαρος, φαίνεται πως ήταν θαυμάσιος τύπος. Είχε στήσει εκεί έναν οικίσκο, όπου περνούσε τα χρόνια του και ανέβαινε σπάνια στην Αθήνα. Έδινε στους φίλους του το περίφημο γάλα των αρνιών του, το τυρί που ο ίδιος κατασκεύαζε και το θαυμάσιο ρετσινάτο κρασί του από τους ονομαστούς ροδίτες του Βουρλοπόταμου.

 

Το εκκλησάκι του Αγ. Γεωργίου και ο Ν.Ο.ΑΜ το 1968
Το εκκλησάκι του Αγ. Γεωργίου και ο Ν.Ο.ΑΜ το 1968
 

Δεν υπήρχε διάσημη προσωπικότητα με την οποία να μην έχει συνάψει σχέσεις ο μπάρμπα-Σπύρος. Ήταν ευνοούμενος όλων των πολιτευόμενων και των πρωθυπουργών, ακόμη και του βασιλιά Γεωργίου Α, ο οποίος κατέβαινε «και ελούετο εις τα διαυγή του Παλαιού Φαλήρου ύδατα». Στη δική του επιμονή και στις ενέργειες προς τους ισχυρούς της εποχής οφειλόταν το πρώτο σχέδιο του συνοικισμού.

Όσο για τα εισοδήματά του προέρχονταν από τα περίφημα «γαϊδουρόποδα»! Το άθλιο όνομα είχε δοθεί στα πελώρια στρείδια που παρήγαγε η θάλασσα του Φαλήρου. Πρωί–πρωί με τη βαρκούλα του ο κυρ Σπύρος έπιανε ένα σωρό και τα φύλαγε σε ιδιαίτερη θέση μέσα στη θάλασσα και τα παρουσίαζε έτοιμα σε πρώτη ζήτηση. Έτσι, δημιουργήθηκε και η παροιμιώδης φράση «σαν τα στρείδια του Ξηροτάγαρου».

Στα τέλη του 18ου αιώνα, η σημαντικότερη περιβαλλοντική προσπάθεια που έγινε στη χώρα μας αφορούσε τη δημιουργία ενός νέου εθνικού κήπου, πολλαπλάσιου μάλιστα σε έκταση από τον σημερινό, ο οποίος θα λειτουργούσε ως «Ζωολογικός Κήπος». Η ιδέα ανήκε στον «ζωολόγο» Ν. Γερμανό, κατατέθηκε το 1896, υιοθετήθηκε από τον Πρίγκιπα Νικόλαο και υποστηρίχθηκε από ευεργέτες-χορηγούς και τους Δήμους Αθηναίων και Πειραιώς. Για την υλοποίησή της επιλέχθηκε η ακατοίκητη, παραθαλάσσια και τελματώδης περιοχή βορείως του παλαιού Δέλτα του Φαλήρου, προς τον ευρύτερο ορίζοντα όπου αργότερα δημιουργήθηκε το αεροδρόμιο.
 
Το 1902, πραγματοποιούνταν τα εγκαίνια του «Ζωολογικού Κήπου» και εντός δύο ετών οι πρώτες διαμορφώσεις ήταν εντυπωσιακές. Αντιγράφηκαν και κατασκευάστηκαν περίτεχνα περίπτερα για ζώα και πτηνά από ευρωπαϊκές χώρες, πραγματοποιήθηκαν ατελείωτες επιχωματώσεις, δημιουργήθηκαν τεχνητές λίμνες, μεταφέρθηκε θαλασσινό νερό για τη λειτουργία φυσικών ενυδρείων, ενώ ανεγέρθηκαν εξαιρετικές εγκαταστάσεις για καμηλοπαρδάλεις, αρκούδες, λιοντάρια, ύαινες, κυναίλουρους, στρουθοκαμήλους, καγκουρό και δεκάδες ακόμη άγνωστα στη χώρα μας ζώα.
 
Μέχρι γάτες Αγκύρας και ρώσικες αλεπούδες φιλοξενούσε ο κήπος, ενώ ο περιβάλλων χώρος φυτευόταν με επιμέλεια από τους καλύτερους κηπουρούς. Επίσης, εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσίαζε ο μεγάλος αριθμός πτηνών που είχαν συγκεντρωθεί και οι ειδικές εγκαταστάσεις που είχαν δημιουργηθεί για τη φιλοξενία τους. Όλοι χάζευαν τους κύκνους στην παραμυθένια λιμνούλα τους και νόμιζαν πως κάπου εκεί θα ξεχωρίσουν την Οντέτ και το μπαλέτο του Τσαϊκόφσκι θα ξεχυθεί στον κήπο για την πρώτη πράξη. Από πλευράς πρασίνου ο κήπος φροντιζόταν από τους καλύτερους κηπουρούς προσφέροντας τέρψη στους επισκέπτες και μια τεράστια ανάσα οξυγόνου και φύσης. 
 
Δυστυχώς, η αίγλη του δεν κράτησε πολύ καιρό. Το 1912, ο Δήμος Αθηναίων προσθέτει σε εκείνες τις εγκαταστάσεις το πρώτο μεγάλο λούνα παρκ και ιδιώτες αρχίζουν να διεκδικούν σημαντικές εκτάσεις. Με τον Εθνικό Διχασμό προ των πυλών, ξεκινά η εγκατάλειψη και η καταστροφή των εγκαταστάσεων. Το 1916, τα ζώα αρχίζουν να πεθαίνουν από έλλειψη τροφής λόγω του Αγγλογαλλικού αποκλεισμού του Πειραιά. Ο Ζωολογικός Κήπος παύει τη λειτουργία του και στο χώρο του δημιουργείται το Κρατικό Εργοστάσιο Αεροπλάνων (ΚΕΑ).
 
Το εκκλησάκι του Αγ. Γεωργίου και ο Ν.Ο.ΑΜ το 1968
Το εκκλησάκι του Αγ. Γεωργίου και ο Ν.Ο.ΑΜ το 1968

Το 1914 μεταφέρθηκε στο Παλαιό Φάληρο η πρώτη αεροπορική σχολή από την Ελευσίνα. Η προσπάθεια συγκρότησης του Ναυτικού Αεροπορικού Σώματος (ΝΑΣ) άρχισε το 1914 με τη βοήθεια Βρετανών εκπαιδευτών και με τις άοκνες προσπάθειες του Πλωτάρχη Αριστείδη Μωραϊτίνη, ο οποίος αποτελεί τον πρωτεργάτη της Ναυτικής Αεροπορίας. Με βάση την περιοχή του Π. Φαλήρου και υλικό τρία υδροπλάνα Sopwith Greek Seaplane με κινητήρα 80hp άρχισε η εκπαίδευση των πρώτων αεροπόρων του Ναυτικού.

Το 1925 ιδρύθηκε με έδρα το Παλαιό Φάληρο, μετά από σχετική απόφαση του Ελευθερίου Βενιζέλου και με τη συνεργασία της Βρετανικής Εταιρείας BLACKBURN, το πρώτο Κρατικό Εργοστάσιο Αεροσκαφών (ΚΕΑ), η πιο ιστορική Ελληνική εταιρεία παραγωγής αεροσκαφών, αρχικά γνωστή ως Εργοστάσιο Αεροσκαφών Φαλήρου. Βρισκόταν υπό κρατικό έλεγχο και είχε σαν σκοπό την κατασκευή και τη συντήρηση των επιχειρησιακών και των εκπαιδευτικών αεροσκαφών της εποχής.

Η δημιουργία του αποφασίστηκε το 1917 όμως ο πόλεμος που ακολούθησε καθυστέρησε την ίδρυσή του μέχρι το 1925.  Η παραγωγή του εργοστασίου δεν περιοριζόταν μόνο στην κατασκευή αεροσκαφών αλλά και βομβών, εργαλείων και ανταλλακτικών. Κατά τη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής της Ελλάδας οι εγκαταστάσεις του ΚΕΑ χρησιμοποιήθηκαν από τη Luftwaffe για τεχνική υποστήριξη. Το διάστημα 1926-1929 στις εγκαταστάσεις του ΚΕΑ πραγματοποιήθηκε η κατασκευή του πρώτου Τορπιλοφόρου-Υδροπλάνου τύπου Vellos για λογαριασμό της Ναυτικής Αεροπορίας, δέκα (10) Βομβαρδιστικών αεροσκαφών τύπου ATLAS και δέκα (10) Εκπαιδευτικών αεροσκαφών τύπου Auro Tutor.

Στο Φαληρικό δέλτα δημιουργήθηκε και ο πρώτος αερολιμένας για υδροπλάνα, εγκαινιάζοντας παράλληλα, την 1η Αυγούστου 1926, την πρώτη διεθνή αεροπορική γραμμή Μπρίντιζι – Φάληρο – Κωνσταντινούπολη.

Το 1938 η Ελληνική Κυβέρνηση ανέλαβε τον πλήρη έλεγχο του Εργοστασίου, ενώ μεταπολεμικά το ΚΕΑ ανέλαβε την εργοστασιακή συντήρηση της πλειοψηφίας του αεροπορικού υλικού της ΠΑ.

Την περίοδο 1979-1981 έγινε μετεγκατάσταση στο Ελληνικό, των δραστηριοτήτων που λειτουργούσαν στο Παλαιό Φάληρο και στην Ελευσίνα.

Το εκκλησάκι του Αγ. Γεωργίου και ο Ν.Ο.ΑΜ το 1968
 
 
Σήμερα στην περιοχή δεσπόζει με την παρουσία του το Κέντρο Πολιτισμού «Σταύρος Νιάρχος». Στο πλαίσιο του έργου αυτού, στο Δέλτα του Φαλήρου βρέθηκε ένα εκτεταμένο νεκροταφείο (ταφές, πυρές, καύσεις και εγχυτρισμοί σε πίθους) των 7ου και 6ου αι. π.Χ. Σε αυτό το χώρο ήταν και το μοναδικό μονόξυλο φέρετρο ενός εφήβου, που, όπως φαίνεται, λάτρευε τη θάλασσα γιατί οι δικοί του διάλεξαν να τον ενταφιάσουν κατά την αρχαϊκή εποχή (610-490/480 π.Χ.) μέσα σε μια ξύλινη βαρκούλα, για να συνεχίζει το ταξίδι του στην αιωνιότητα. Το φέρετρο διατηρήθηκε λόγω της μεγάλης υγρασίας του εδάφους, καθώς γειτνιάζει με την κοίτη του χειμάρρου που περνάει από εκεί.
 
Ο Ν.Ο.ΑΜ. συνορεύει με το Δημοτικό Αθλητικό Κέντρο του Δήμου Παλαιού Φαλήρου. Στις εγκαταστάσεις του Αθλητικού κέντρου περιλαμβάνονται πισίνες (για την εξυπηρέτηση της αγωνιστικής κολύμβησης), υδροθεραπευτήριο (Σάουνα - Υδρομασάζ), αίθουσα γυμναστικής για την εκτέλεση των προγραμμάτων μαζικού αθλητισμού και την εκγύμναση των αθλητών, στίβο για τα αθλήματα του κλασικού αθλητισμού και τα προγράμματα φυσικής κατάστασης, γήπεδο ποδοσφαίρου για τις ακαδημίες ποδοσφαίρου και το κοινό, γήπεδο βόλεϋ για το κοινό, τρία γήπεδα τένις για το κοινό και τις ακαδημίες των συλλόγων, δύο γήπεδα μπάσκετ για το κοινό, ένα γυμναστήριο με όργανα για τους αθλούμενους και τους αθλητές.​
 
Ο Ναυτικός Όμιλος Αμφιθέας βρίσκεται επίσης παραπλεύρως του πάρκου Ναυτικής Παράδοσης. Εκτός από το Θωρηκτό «Γ.Αβέρωφ», στους χώρους του πάρκου μπορείς κανείς να θαυμάσει το Ιστιοφόρο πέραμα «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΡΙΑ», ένα από τα τελευταία γνήσια αιγαιοπελαγίτικα ιστιοφόρα, το Καλωδιακό Ατμόπλοιο «ΘΑΛΗΣ Ο ΜΙΛΗΣΙΟΣ», το ιστορικό ιστιοφόρο «ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΕΥΓΕΝΙΔΗΣ», το Α/Τ ΒΕΛΟΣ και την ΑΘΗΝΑΪΚΗ ΤΡΙΗΡΗΣ «ΟΛΥΜΠΙΑΣ». 

Πηγές:

  • ΔΙΑΧΡΟΝΙΑ - Περιοδική έκδοση του Συλλόγου Μεταπτυχιακών Φοιτητών Ιστορία ς- Αρχαιολογίας Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών - Πόλη και Ύπαιθρος στη Μεσόγειο
  • Wikipedia
  • http://pireorama.blogspot.gr/
  • Ο Μικρός Ρωμιός - http://mikros-romios.gr/gaidoyropoda/
  • Ο Μικρός Ρωμιός - http://mikros-romios.gr/zoologikos/
  • Νου-Που - http://www.nou-pou.gr/articles/anamniseis/o-prwtos-zwologikos-khpos-ths-elladas-htan-sto-falhro/
  • Φαληριώτικα - http://www.koutouzis.gr/faliriotika.htm
  • Η Ιστορία της Πολεμικής Αεροπορίας - http://projectpolemikiaeroporia.weebly.com/iotasigmatauomicronrhoiotaalpha-pialpha.html