Άρθρο της Μαργαρίτας Πουρνάρα στην Καθημερινή
Μπορείτε να φανταστείτε το ελληνικό τοπίο χωρίς ελιές; Τις Κυκλάδες χωρίς ασβεστωμένους οικισμούς; Σίγουρα όχι. Τότε, πώς είναι δυνατόν να βλέπουμε μερικά από τα λιμάνια και όρμους της χώρας, να μένουν χωρίς τη μεγαλύτερή τους ομορφιά: τα ξύλινα ψαροκάικα. Οι αλιείς εκμεταλλεύονται την ευεργετική διάταξη που υπάρχει από την Ε.Ε. για απόσυρση της επαγγελματικής τους άδειας ώστε να διαφυλαχθούν τα αλιεύματα. Εναντι παχυλότατων αποζημιώσεων παραδίδουν τα σκάφη τους για ολική καταστροφή. Και έτσι μέσα σε μερικά χρόνια, η Ελλάδα έχει χάσει το μεγαλύτερο μέρος του αλιευτικού της στόλου που ήταν και ο πολυπληθέστερος στην Ευρώπη. Χιλιάδες περάματα, τρεχαντήρια, βαρκαλάδες, τσερνίκια έχουν λιώσει κάτω από τους βραχίονες μιας μπουλντόζας.
Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, πάνω από επτακόσια σκαριά κινδυνεύουν να γίνουν ένας σωρός από ξύλα. Χρειάζεται ένα τέταρτο της ώρας για να καταστραφεί ένα παραδοσιακό σκάφος που μετρά δεκαετίες ζωής και χρειάστηκε δύο χρόνια να αποπερατωθεί στον ταρσανά. Και μόνον αν υπάρξει ένας οργανωμένος συντονισμός από πολλούς φορείς θα σταλεί ένα σαφές μήνυμα ότι αυτό το έγκλημα θα σταματήσει.
Προχθές, με πρωτοβουλία του Ναυτικού Μουσείου στο Λιμάνι Ζέας, έγινε μια τέτοια συνάντηση που αφήνει κάποια περιθώρια ελπίδας, αν και ο χρόνος κυλά εναντίον των καϊκιών. Και αυτό διότι για να αλλάξει η νομοθεσία, θα χρειαστούν περίπλοκες διαδικασίες, ενώ ταυτόχρονα χάνεται και το επάγγελμα του καραβομαραγκού. Οι περισσότεροι μάστορες είναι μεγάλη σε ηλικία, ενώ το κράτος έχει βάλει μπροστά την έξωσή τους από τις θέσεις τους μέσα στα λιμάνια, κυνηγώντας τους με πρόστιμα. Αντί δηλαδή να δώσουμε την ευκαιρία στους γέροντες αυτούς, όπως ο περίφημος Ντίνος Κορακής στις Σπέτσες ή ο Μιχάλης Χατζηνικολάου από την Ρόδο, να μεταβιβάσουν τις γνώσεις τους σε νεότερους, τους βγάζουμε από τα πόστα τους που διατήρησαν από τους παππούδες τους.
Στην προχθεσινή σύναξη, παρευρέθησαν ο Νίκος Καβαλιέρος από τον Σύλλογο Προστασίας Παραδοσιακών Σκαφών, ο Νίκος Σταυρόπουλος από τον Σύλλογο για τη Διάσωση και Διατήρηση της Παραδοσιακής Ναυπηγικής, Ναυτικής Τέχνης και Κληρονομιάς «Πρωτέας», ο δρ Ιστορίας της ναυπηγικής Κώστας Δαμιανίδης, ο Πέτρος Κόκκαλης ως εκπρόσωπος του Δήμου Πειραιά που προσπαθεί να σώσει κάποια από τα σκαριά και η πρόεδρος του Ναυτικού Μουσείου Ελλάδος, Αναστασία Αναγνωστοπούλου – Παλούμπη. Το θετικό είναι ότι συμμετείχε και ο εκπρόσωπος του υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης Κώστας Κατσαφάρος, ο οποίος άφησε περιθώρια αισιοδοξίας και άκουσε με μεγάλη προσοχή τις ομιλίες που παρωθούσαν το υπουργείο να λάβει άμεση δράση για να διασώσει τουλάχιστον κάποια από τα επτακόσια σκαριά που έχουν ιδιαίτερη αξία.
Λύσεις υπάρχουν όπως και σχέδια για το πώς θα μπορούσαν να πάρουν οι αλιείς τα χρήματα και να σωθούν τα καΐκια, αλλάζοντας χρήση σε τουριστικά από αλιευτικά. Το θέμα είναι να προχωρήσουμε γρήγορα, προτού οι μπουλντόζες πιάσουν δουλειά.
Από την εφημερίδα Καθημερινή
Αφήστε μια απάντηση